ساعت به وقت مردن است !

 طلوع و غروب هایی ست که دیگر با تو به سر نمیشود

کافه هاییست که هرگز طعم آغوشت را نچشیده اند

و خانه ی جدیدمان عطر حضور تو را کم دارد

اینجا

فنجان هاییست که دیگر لمسشان نمی کنی

دیوارهاییست که در حسرت قاب عکس جدیدت سال میگذرانند

این خانه قهقه های مستانه ات را کم دارد

اینجا پُر است از حرف های ناگفته ی بین منو تو

شانه ی سرت هنوز هم اینجاست

و بالشت ، موهای پر کاغی ات را کم دارد

اینجا همه و همه دلتنگ تواند

برگرد

برگردو نگذار دلِ تنگم را فریاد بزنم

نگذار زیر تابوت ات زانو بزنم

اینجا بدون تو ساعت به وقت مردن است ! 

پ.ن:به زودی به نظرات پاسخ داده میشود !